Vandaag varen we naar Cavtat. Dat is de laatste haven voor Montenegro. Het is een verplichte stop omdat ik de passagiers en de boot moet uitschrijven uit Kroatië.
Wij gaan hier in een baai liggen om morgenvroeg de papperassen te regelen en door te varen
Wij verlaten de baai. Het ziet er mooi weer uit.
De zee ziet er woeliger uit dan gisteren.
Wij hebben stevige wind van opzij.
Echt zeilen kan ik niet vermits mijn genua gescheurd is, maar met het grootzeil + motor gaan we sneller en hebben we meer stabiliteit.
Het is intussen middag. Tijd om in een baai voor anker
te gaan om te lunchen, te zwemmen
en te relaxen (lees: siësta doen 😎)
Achter de hoek is de baai.
Nadien varen we verder naar Cavtat (stavtat uitgesproken)
Hier liggen we voor anker.
Het begint al donker te worden.
De gebouwen rond deze kleine baai zijn tijdens de burgeroorlog in Joegoslavië.allemaal kapotgeschoten en gebombardeerd.
Stille getuigen van een wrede oorlog.
Het waren allemaal luxe hotels en achter de heuvel was de zomerresidentie van Tito.
Dit gebied was het meest exclusieve vakantieoord van Joegoslavië.
Dit gebied was het meest exclusieve vakantieoord van Joegoslavië.
Ik heb met iemand gesproken die de bombardementen als jonge vrouw meegemaakt heeft.
Het is erg confronterend.
In dit gebouw zie je overal kogelinslagen in de gevels.
En 45° naar links van die gebouwen zien we opnieuw
een mooie zonsondergang.
Schoonheid en verval liggen dicht bij elkaar.
Een snelle ferrie haalt ons in.
1 opmerking:
(oef,ik ben eindelijk bijgelezen!😀)
Maar waauwh wat een mooie reis! Blijven genieten! En ik ben zeer nieuwsgierig naar Montenegro! Heel veel groetjes Ann en Daniel!!💋
Een reactie posten