Een volgende uitstap is naar de ruines van Cassope uit de 4de eeuw.

Toen ik op de site aankwam (deze ligt erg afgelegen en er was niemand in de omgeving) kwamen er 3 honden blaffend naar mij toe.
Vermits ik enkele dagen voordien tijdens een wandeling al een heel erg onaangename ontmoeting gehad had met een agressieve hond die verkeerdelijk dacht dat ik een mals stukje vlees was😧, ben ik wijselijk op mijn stappen teruggekeerd.

De Griekse honden zijn niet van de sympathiekste dunkt me 😏. 

Op de terugweg naar de Blue Eyes ben ik aan het grootste zandstrand van Europa gestopt (althans, dat beweren ze hier toch).
Een ononderbroken stuk zand (in feite heel fijne kiezeltjes) van maar liefst 23 km lang.

Verder ben ik niet geraakt. Jammer, want het zag er heel interessant uit.

Het lange zandstrand strekt zich uit over de volledige baai.

Dit is de andere kant van de baai.

Jammer dat het water te koud is (16 gr).

Dit is niet echt het fijn zand zoals wij dat kennen.

Beetje onaangenaam om blootvoets te lopen, 

maar handig om je voeten af te kuisen vooraleer je in de auto stapt.