Zaterdag 01 oktober

Wij hebben de nacht in het stationsgebouw van Perpignan doorgebracht!

Echt waar. Ik moet zeggen dat de wachtruimtes in de stations heel wat comfortabeler geworden zijn :)

Grapje: In het station van Perpignan waar de TGV stopt is een winkelcentrum waar oa een 4 sterrenhotel gebouwd werd.
Om niet te ver met de bagage te moeten sleuren hebben we daar een kamer voor de nacht geboekt.

Vrijdag om 18u aan het hotel aangekomen. Rustig naar de kamer, wat opfrissen en daarna een restaurantje opzoeken. Dat valt wel wat tegen in de omgeving van het station.
Doet me hier denken aan het St Pietersstation van 25 jaar geleden in Gent.

Zaterdagmorgen op het gemak ontbeten en tegen 11 u naar het perron waar de AVE stopt.

De trein is perfect op tijd en om 13u30 zijn we al in Tarragona Campo. Dit is een nieuw station, speciaal voor de hogesnelheidstrein, tussen de velden neergepoot op 13 km van het centrum.
Dan maar een taxi genomen richting jachthaven om de auto op te halen.

Dan nog 400 km rijden naar Albatera.

Om 19u zijn we thuisgekomen. Alles is (gelukkig) vlot verlopen.

Bedankt om onze blog te willen volgen.

Tot volgend jaar in Mei?????

Grtjes
Ann en Daniël

Het station van Perpignan waar we de nacht doorbrengen :)

Rechts boven zie je de publiciteit van het hotel.

De "stationstraat"

Veel marginalen, bedelaars. Ruige buurt.

Dit is dus ons slaapbankje in het stationsgebouw.

Niet slecht hé

Oeio, Anneke speelt Houdini !!!

                                                   

                                                                    Dit zijn dan de sanitaire ruimtes.

Vrijdag 30 september

We verlaten Leucate om de Blue Eyes op droogdok te stallen.
Het is nog 2,5 u varen op motor .

Ik had met die firma afgesproken om 10u30 ter plaatse.

Dan zouden we om 8u moeten vertrekken.

Om dat te kunnen was ik donderdag om 17u45 aan de Capitainerie om te gaan betalen, zodat ik tijdig kon vertrekken. Immers, 's morgens gaat het kantoor maar om 9u open.

Pech!!! De kantoren waren al gesloten om 17u30!!! Wij zitten duidelijk niet in Spanje waar je minstens tot 19u-20u terecht kon in de Capitaineria.

Ook de service in de Spaanse jachthavens is veel beter dan in Frankrijk.
In Frankrijk heerst een beetje de mentaliteit van "je mag blij zijn dat je hier mag komen"
In Spanje heten ze je altijd welkom, tonen je de plaats waar je mag aanmeren en pakken ze de touwen aan om aan te meren.
Ze gaan je altijd helpen als je een probleem hebt, daar waar je in Frankrijk je plan moet trekken.
Dit is niet alleen in Leucate. Verschillende Fransen die we tegenkwamen hadden me daarvoor verwittigd.

Dus, Vrijdagmorgen om 9u gaan afrekenen. Duurt een hele tijd vooraleer de faktuur afgedrukt raakt.
Eerst gaan tanken zodat de dieseltank vol is bij de overwintering. Anders is er een grote kans dat je condens in de tank krijgt en dat er zich bacteriën vormen hetgeen ernstige problemen kan veroorzaken als we volgend jaar verder reizen (slijmerige massa in de filters)

Dus, vertrek om 10u!

Uiteindelijk komen we om 12u15 aan op de werf.
Het uit water halen van de Blue Eyes is voorzien om 14u30.

Aan het benzinestation.

Het is met een self service met betaalautomaat.

Ann legt de Blue Eyes goed vast.

Op weg voor onze laatste trip dit jaar.

Dit is echt genieten!

Daar ergens moeten we zijn.

Aangemeerd. Het is 12u15.

Binnen 2 u moeten we naar de hijskraan varen.

Hier hangt ie dan. Hopelijk houden de touwen het :)

De Blue Eyes wordt naar zijn plaats gereden.

Met een Joy Stick

Voila. Hier zal de Blue Eyes 7 maanden blijven staan.

Op een veilige plaats.

Boven: alles in orde. 

En nu de taxi richting trainstation om de trein naar Perpignan te nemen.

In Perpignan blijven we slapen en zaterdag om 11u17 nemen we de TGV (in Spanje is dat de AVE)

Wij moeten immers naar Tarragona waar onze auto staat.

Toch zo'n 450 km !

Maandag 26 september tot en met donderdag 29 september.

Verblijf in Leucate.

Wandelen, naar het strand (ik heb nog in zee gezwommen! ).

Aperitieven op de boot die langszij ligt . Heel toffe mensen afkomstig van Arras.

Op een andere dag aperitieven op de Te Mataï, mensen uit Leucate die we tegengekomen zijn in Blanes.

De botenwereld is eigenlijk een kleine wereld waar iedereen dezelfde passie deelt.
Hoe groot of hoe oud uw boot is heeft geen belang.
Ervaringen delen is belangrijk (en aperitieven ook natuurlijk :) )

Maar gedurende die paar dagen hebben we vooral de Blue Eyes klaargemaakt om naar droogdok te brengen.
Dit wil zeggen: binnen en buiten de boot poetsen, materiaal opbergen, valiezen maken enz...
Ann zorgt voor het binnenwerk en ik voor het buitenwerk en de technische kant van de zaak..
Dit neemt toch wel zo'n 2 dagen in beslag.

Onze buren. Zij kwamen voor een week uitrusten op hun boot.

"La nuit des méduses"

Zo'n grote kwal, net naast de Blue Eyes

Maandag: opnieuw zonneschijn

Zichten op de haven

De mensen van deze boot hebben we ontmoet in Blanes toen ze van de 

Balearen terug naar Frankrijk vaarden.

Ze vroegen om niet persoonlijk op de foto te komen,

 hetgeen we uiteraard respecteren.

Deze mensen wonen al 8 jaar permanent op deze boot.

Leucate by night.

Dien crème-glace blijft toch verleidelijk zenne :)

Sluit diene nu echt nooit?

Zondag 25 september

Vertrek vanuit Llança (laatste haven voor Frankrijk) richting Leucate.

Leucate is een heel grote haven midden in een toeristendorp.
In de zomer zijn daar 75.000 mensen , in de winter 5.000.
Het is eind september heel aangenaam om daar met de boot te verblijven, immers, je hebt alle winkels binnen handbereik.
Wij blijven hier tot vrijdag. Daarna varen we verder om de Blue Eyes op het droge te zetten om de winter door te brengen.

Het buitenvaren uit de haven van Llança

Plattegrond van de haven. 

Deze is niet groot, maar alles was aanwezig en in orde.

Alé hop, richting Frankrijk!!!

Dat is Anneke haar favoriete plaatsje

Klein stadje in the middel of nowhere

Onze route richting Leucate

We varen Frankrijk binnen.

Tijd om de versleten Spaanse vlag te vervangen door de Franse!

Voila, klaar is kees!!

Achter Leucate is een groot meer.

Je kan daar rechtstreeks bij de kwekers oesters eten.

10 minuten nadat we aangemeerd lagen breekt een onweer los: 

donder, bliksem, regen...

Als het 4 maanden geleden is dat je regen gezien hebt is het logisch dat je wat raar kijkt hé.

10 minuten in Frankrijk en we hebben prijs :)

Straks loopt de Blue Eyes onder :) 

Hier liggen we dan, met tegenover ons een schitterend ijsjeszaak .

Dat wordt afzien!!!!